Yine çepeçevre sarıp kilitledin de ruhumu bilemedim…
Yine aynı karanlık yine aynı tünelin ortasına bıraktın beni ve şimdi içimden gelen bir teneffüs zili çalmak sensizliğime…
Hikâyenin sonunu yeniden yazıp tatlıya bağlamak saçlarımı…
Simsiyah gecenin ölüm töreninde yas tutan bir damlacık ışık olsam yine öperdim ölümün karanlık kokan yanaklarından yine duaları yağdırır dökerdim kâğıdıma dudaklarımdan…
Mürekkebimin ebru sanatı kalemleri kıskandırırdı gelmiş geçmiş… Gelmişten geçmişe ağıtlar yakardım yazamadığım her satır için…
Bir ananın göğsüne gömülmüş satırlarım ağlardı kanlar içinde çırpınıp kapkara bulutlardan düşerdi sarı sıcaklara…
İçime gömerdim ölümü ölüm içine gömerdi beni. Ruhların dansından ahenkler işitirdim iliklerime işlerdi…
Sen… Gülümserdin…
Gülüşünde kırbaçların oynaşırdı yüreğimle… Az kalsın batacakken ruhumun en çocuk teslimiyetine kanıma karıştıkça sen her fırtınamda yağmur yağmur sana yönelip senin için avazlarca haykırışlarımı suskunluğunla bastırırdın…
Gözlerinden cenazeler kalkardı ben beni defnederdim.
Toprağımın sıcağına dökülen bir nefeslik dualar kadar serin
bir heveslik özlemim kadar ateşliydin…
Ruhumun kırık dişleri beynimi kemirirken
Sönmüş yanardağların eski lavlarına gömüp tüflerce acıtırdın canımı…
En çok sana sakat uzvumun en acımasız yarasıydın… Yokluğunu banıp banıp durdukça derinlere ilişirdin. Arsızca kaplamıştın en zavallı köşemi.
Gölgenin tutsağıydım güneşini göremezdim…
İşte!
Esirinim!
Yine aynı tünelin aynı karanlığında sana yürüyorum.
Yine bin bir ruhun avazından fırlamış ahenkler kulaklarımı çınlatıyor
İliklerimde kayboluyorum…
Sen… Gülümsüyorsun!
Ben beni defnediyorum her an…
…ve
Seni seviyorum!
“Gözlerinden cenazeler kalkan adam!”
Misafir Misafir
Konu: Geri: Gözlerinden Cenazeler Kalkan Adam Ptsi Kas. 22, 2010 2:11 am
Konu: Gözlerinden Cenazeler Kalkan Adam 
Paz Kas. 21, 2010 11:45 pm
